|
| II wyprawa krzyżowa 1147-1149 |
Po zwycięstwie na Turkami szybko doszło do konfliktów i sporów między chrześcijańskimi feudalnymi panami na terenach Palestyny. Po zajęciu przez Seldżuków królestwa Edessy św. Bernard z Clairvaux i papież Eugeniusz III zainicjowali II krucjatę.
Armie dwóch królów maszerowały oddzielnie przez Europę, na terytorium Bizancjum osłaniane były przez cesarza Manuela I Komnena. Po opuszczeniu terytorium Bizancjum i wkroczeniu do Anatolii, wyprawa Konrada III, osłabiona marszem do Konstantynopola, poniosła klęskę pod Doryleum. Po bitwie Konrad III stracił całą armię i był zmuszony dołączyć do Francuzów. Po dotarciu połączonej już armii chrześcijan do Jerozolimy zebrała się Rada Królestwa. Najprawdopodobniej pod wpływem nacisków nowo przybyłych krzyżowców podjęto decyzję o ataku na neutralny do tej pory Damaszek. W wyniku złego planowania jak i braku wielkiego stratega wśród dowódców krucjaty armia, w rozsypce, przymierając z pragnienia i ciągle atakowana przez lekką jazdę turecką, wycofała się na tereny Królestwa. Porażka było ogromna, stracono bezpowrotnie tysiące ludzi i cenny prestiż. Sytuację wykorzystał Nur ad-Din, który z Damaszku utworzył swoje lenno.
|
|
